Instrukcja obsługi interfejsu Ge Gdsc3

Ge Gdsc3 to nowy interfejs programowy dla zaawansowanych użytkowników. Interfejs ten zapewnia łatwy dostęp do funkcji sterowania i monitorowania układów Ge, co pozwala w pełni wykorzystać jego moc. Instrukcja obsługi interfejsu Ge Gdsc3 oferuje szczegółowe informacje na temat konfiguracji, instalacji, programowania i działania układów Ge. Instrukcja obsługi zawiera również informacje o kodach błędów, wskazówkach dotyczących bezpieczeństwa i czynnościach konserwacyjnych. Pozwala to użytkownikom na maksymalne wykorzystanie potencjału układów Ge. Interfejs Ge Gdsc3 to niezawodny i wszechstronny interfejs, który może być wykorzystywany do wielu różnych zadań.

Ostatnia aktualizacja: Instrukcja obsługi interfejsu Ge Gdsc3



• Odnaleźćbezpłatne podręczniki użytkownika
Rozwiązaćproblemy z obsługą produktuZapiszszczegóły Produktu

Instrukcja techniczna G-3 – standard techniczny w geodezji w Polsce, obowiązujący na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 24 marca 1999 (Dz. U. Nr 30, poz. 297)^[1], zbiór wytycznych dotyczących geodezyjnej obsługi inwestycji^[2] wprowadzony zarządzeniem Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z 11 kwietnia 1980 w sprawie stosowania instrukcji technicznej G-3 "Geodezyjna obsługa inwestycji"^[3]. Ostatnim wydaniem jest wydanie V z 1988 opracowane w Instytucie Geodezji i Kartografii przez Bogdana Neya, Wojciecha Janusza, Krzysztofa Kuczerę zgodnie z zaleceniami Biura Rozwoju Nauki i Techniki Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii reprezentowanego przez Edwarda Jarosińskiego^[2]. W związku z wprowadzeniem ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej z 4 marca 2010 roku, standardy techniczne jako przepisy wykonawcze zachowują moc do 8 czerwca 2012 roku^[4].

Instrukcja G-3 zawiera przepisy techniczne regulujące postępowanie przy wykonywaniu prac geodezyjnych na etapach studiów przedprojektowych, opracowywania założeń techniczno-ekonomicznych projektowania technicznego i realizacji inwestycji oraz przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów obiektów w czasie ich eksploatacji^[2].

W szczególności przepisy instrukcji dotyczą prac geodezyjnych dla potrzeb budownictwa ogólnego, budownictwa przemysłowego (zakłady przemysłowe i pojedyncze obiekty przemysłowe), komunikacji (koleje, drogi, ulice, place, tunele, mosty, wiadukty, lotniska, drogi wodne, porty morskie i rzeczne), urządzeń inżynieryjnych (przewody podziemne, naziemne i napowietrzne oraz urządzenia im towarzyszące), budownictwa wodnego oraz obiektów sportowych i rekreacyjnych. Przepisy zostały podzielone na poszczególne rodzaje asortymentowe:

• mapy, materiały fotogrametryczne i dane numeryczne
• osnowy realizacyjne
• nowe i uzupełniające pomiary sytuacyjno-wysokościowe dla potrzeb studialnych i projektowych
• wytyczanie obiektów
• obsługa geodezyjna budowy i montażu
• pomiary powykonawcze wybudowanych obiektów i urządzeń
• pomiary inwentaryzacyjne w czasie eksploatacji obiektów
• pomiary przemieszczeń oraz pomiary kontrolne w czasie eksploatacji obiektów^[2]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Standardy techniczne dotyczące geodezji w Polsce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

1. ↑ Dz. z 1999 r. nr 30, poz. 297
2. ↑ ^{a b c d} Instrukcja techniczna G-3. Warszawa: GUGiK, 1988.
3. ↑ na podstawie art. 8 ust. 1 dekretu z 13 czerwca 1956 o państwowej służbie geodezyjnej i kartograficznej (Dz. nr 25, poz. 115) w związku z § 3 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 20 lutego 1975 w sprawie rodzajów i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych i czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie (Dz. nr 8, poz. 47) oraz zarządzenia nr 39 Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z 12 grudnia 1972 w sprawie uprawnień Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii (Dz. Urz. GUGiK nr 8, poz.32)
4. ↑ Dz. z 2021 r. poz. 214

• p
• d
• e